Homefront: The Revolution is een open-world first-person shooter die draait op de CRYENGINE. Jij kruipt in de huid van Ethan Brady en moet het verzet leiden naar de overwinning in een guerrillaoorlog tegen zwaarbewapende Noord-Koreaanse soldaten. Deep Silver Dambuster Studios beloofde mij een levensechte, bevolkte wereld met prachtige beelden en we zullen zien of ze daarin zijn geslaagd.
Het is het jaar 2029 en de Noord-Koreanen hebben de Verenigde Staten overgenomen door een soort van geheime chip, die ze in der loop der jaren in bijna alle technische apparaten hebben aangebracht zoals; tablets, telefoons, laptops en ga zo maar door. Die speciale chip hebben ze allemaal tegelijkertijd aangezet, zodat alle elektronische apparaten onbruikbaar zijn in de gehele VS! Afijn, de chaos is compleet en opeens lopen er allemaal vijandelijke hi-tech soldaten op de straten om de boel over te nemen.
Het verhaal is wat vergezocht, maar toch leuk bedacht. Ik bedoel, het zou je maar gebeuren dat alle fabrikanten uit het verre oosten al jarenlang spionage apparatuur in onze elektronische apparaten plaatsen! Kijk eens om je heen, hoeveel apparaten heb jij liggen van Koreaanse afkomst ;).
Jij kruipt dus in de huid van het groentje Ethan Brady en sluit je je aan bij het verzet om te proberen het volk te inspireren om in opstand te komen. Je komt gelijk in contact met ‘het grote brein’ achter het verzet en om heel eerlijk te zijn komen de leiders van de revolutie eerder over als een stelletje domkoppen, dan de wannebe bad boys die ze graag hadden willen zijn. Na de toffe intro kan ik niet echt lekker in de sfeer komen van de game. Het verhaal is simpelweg niet boeiend genoeg, niet spannend en mis ik een soort van overtuiging, waardoor ik helemaal door de game wordt opgezogen.
Aan de eerste stappen in de game merkte ik gelijk dat Homefront: The Revolution een soort van Far Cry-game is, maar dan alleen in de stad Philadelphia. Dat is natuurlijk helemaal niet erg, integendeel zelfs, als je het goed weet aan te pakken tenminste maar ik denk dat daar het probleem ligt van deze game. Ze willen te graag die ene vette game zijn waar iedereen op school over praat, maar het is het gewoon allemaal net niet!
Homefront The Revolution voelt gewoon niet af, de game hapert voortdurend (ook na de laatste update voor de PS4), animaties komen houterig over, irritante korte laden tijdens een missie lijken soms op een vastloper en zitten er nog steeds aardig wat bugs in (Al zijn de meeste gelukkig verholpen met een patch hier en daar!) Voertuigen rijden als een natte drol en het geluid van de motor klinkt als een stukke naaimachine van je oma.
Is dan echt alles kut aan de game? Nee, zeer zeker niet! Als je bepaalde dingen voor lief neemt blijft er een spel over dat natuurlijk ook leuke dingen kent, waarmee je op zijn minst 20 a 25 uur zoet mee bent. Je bouwt als het ware het verzet en is het mogelijk om vrijheidsstrijders te rekruteren voor je handeltjes en unlock je verschillende basissen en safehouses.
Om het verzet op gang te laten komen moet je steeds delen van de stad veroveren die zijn verdeeld in Red Zones en daar is het net het wilde wisten. In de Red Zones kun je je complete wapenarsenaal leegschieten op de Koreanen, die een zeer wacke A.I. hebben, om zo steeds meer delen van de stad in handen te krijgen.
Wat echt heel tof is aan de game is dat je een arsenaal aan wapens hebt, die je kunt tunen met allerlei upgrades en maak je in een handomdraai geïmproviseerde, zelfgemaakte wapens voor je Guerrilla Tool Kit. Check de onderstaande video om een kijkje te werpen op alle wapens, equipment en upgrades van Homefront: The Revolution. Echt heel vet gedaan!
CONCLUSIE:
[usr 2]
Homefront: The Revolution heeft mij teleurgesteld en dat vind ik jammer, want ik keek echt uit naar deze game. De game is herhaaldelijk en voorspelbaar, maar dat is op zich natuurlijk geen probleem als de rest van de maar game klopt. Bij een game zoals Far Cry zorgen de prachtige omgeving, verschillende zij-missies, activiteiten en interessantere personages voor een completer plaatje en Homefront: The Revolution schiet daarin tekort.
Ik eet Fruitella voor mijn dagelijkse portie fruit en zit s’middags aan het ontbijt. Daarnaast doe ik mijn eigen stunts, smeer mijn eigen broodjes en maak mijn eigen lunch.
